Door: Yvonne (team Mommunity Etten-Leur)
Het is de politie die als eerste bij ons de huiskamer binnenstapt. We zitten nog midden in de Corona lockdown en ze komen geheel gekleed in beschermende kleding. Mijn eerste reactie is: "O nee! Waar is mijn mondkap!" Toch gek wat er binnen zo'n panieksituatie allemaal in een mens kan omgaan.
Niet veel later komen ook de ambulancebroeders binnen die Noah onderzoeken. Ze willen hem graag meenemen ter observatie omdat het niet geheel duidelijk is of hij echt een koortsstuip heeft gehad en om te zien of er geen schade is aan zijn kaken die wij met behoorlijk wat kracht hebben moeten openmaken.
Samen met Noah ga ik in de ambulance waar hij voornamelijk slaapt. In het ziekenhuis worden onderzoeken gedaan en het voorstel een scan te maken van zijn brein. Dit laatste maakt Noah echter zo onrustig dat besloten wordt dit te laten gaan. Wel moet Noah nog een nacht ter observatie blijven.
Op korte momenten na is hij weinig wakker. De opname duurt uiteindelijk iets langer omdat het gehele beeld van het incident toch wat vaag blijft en niet 100% passend is bij een koortsstuip. Ik en mijn man hebben nog een uitgebreid gesprek met de kinderarts waarbij zij aangeven de precieze oorzaak van het voorval ook niet te kunnen achterhalen. Er wordt ons op het hart gedrukt alert te blijven wanneer Noah in het vervolg koorts heeft aangezien de hele situatie zich helaas opnieuw zou kunnen aandienen. Het advies was om dan direct weer 112 te bellen. Die avond mag Noah weer met ons mee naar huis. Hij had inderdaad wat last van zijn kaak, maar kon zich verder weinig van de gebeurtenis herinneren. De avond na het voorval mag Noah weer naar huis.
Toen we drie dagen thuis waren kwam de politie bij ons langs om te kijken hoe het met Noah en ons ging. Naast dat zij het fijn vonden Noah nu weer te zien rondlopen konden zij ook nog wat gaten invullen die het incident voor ons meer een plekje konden geven. Zo bleken er op die avond drie politieauto's, 2 ambulances én een traumahelikopter naar ons onderweg te zijn geweest. De helikopter is halverwege omgedraaid, maar de rest stond, samen met een hoop buurtbewoners, bij ons voor de deur. Ook bleek één van de agenten zich direct over mijn dochter te hebben ontfermd. Hij heeft continu met haar gepraat en zij kreeg een politiebeer. Een andere agent is er voor mijn man geweest en weer een andere stond bij mij. Hij heeft me zelfs nog een knuffel gegeven terwijl ik weer dacht: Dit mag toch niet, want hé Covid! Desondanks deed juist deze actie mij op dat moment enorm goed.
Noah heeft die middag nog bij de politie in hun auto mogen kijken. Dit vond hij natuurlijk geweldig. Voor hem heeft het incident dan ook weinig sporen nagelaten. Mijn man en ik hebben er echter langer last van gehad. Een half jaar na de koortsstuip dient zich opnieuw iets voor en sta ik even terug op die bewuste zondagavond.