Het snotterseizoen

Door: Lieve Snijders (gastblogger Mommunity)

Nu ik de herfst heb geprobeerd te omarmen met kaarsjes, wollen dekens en feel good series, komt het volgende fenomeen om de hoek kijken: het snotterseizoen.

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar zodra de eerste bladeren van de bomen vallen en de wind wat guurder wordt, komt er een ballenbak vol bacteriën ons huis binnen. Kinderen delen namelijk alles: kleurpotloden, koekjes én virussen.

Sinds ik moeder ben van twee besef ik me maar al te goed dat zodra één van de twee verkouden is, ik de klok erop gelijk kan zetten dat de volgende dit binnen een week ook is. Iedereen binnen het gezin trouwens.

Het laatste waar ik tijdens deze periode tijd voor heb is ziek zijn. Ik kan het me gewoonweg niet permitteren. Het hele huishouden gaat namelijk gewoon door. Er moet gewerkt worden, kinderen moeten naar school of opvang, er zijn sportclubs, kinderfeestjes en natuurlijk die eeuwige boodschappen die zichzelf niet bestellen. En ergens daartussen probeer ik óók nog een sociaal leven te onderhouden.

Maar goed, ziek zijn als moeder werkt niet. Je kunt niet ‘even uitzieken’ als je ondertussen nog boterhammen moet smeren, gymtasjes moet vullen en de melk over de tafel gutst omdat iemand “het zelf wil doen.”

Als moeder word je de hele dag gebombardeerd met vragen als ‘Waar is mijn andere sok?’, ‘Mag ik wat lekkers?’ en de klassieker ‘Wat eten we vanavond?’ Gevolgd door een steevast antwoord: ‘Dat lust ik niet’.

Op de één of andere manier weten ze mij altijd te vinden. Ondanks dat wij de rollen thuis zoveel mogelijk gelijk proberen te verdelen, is dit dus blijkbaar iets wat van nature zo is. En wat ik me als moeder ook aantrek, ik zal het niet ontkennen. Want die gymtasjes zijn nu eenmaal sneller gevuld als ik dit zelf doe. Net als de was opvouwen en in de juiste kast van de kinderen leggen. Of de Sinterklaas cadeaus bestellen, verjaardagskaartjes versturen, boodschappen bestellen of.. nou ja, je snapt me. 

En als ik ben opgeknapt, is natuurlijk de volgende aan de beurt. Met direct het volgende dilemma: wat doe ik met een ziek kind op onze werkdag? De opa’s en oma’s vangen ze met liefde op, maar diep van binnen voelt het niet goed om ze dan weg te brengen.

Als juf zie ik van een kilometer afstand welke kinderen toch worden gebracht als ze ziek zijn. Onder het mom van ‘Bram wilde toch heel graag naar school’ en ‘Mocht het écht niet gaan kun je bellen, hoor!’. Ik begrijp deze ouders steeds een beetje beter. Want laten we voorop stellen dat het ook nooit uitkomt als je kind ziek is. Er moeten dagen opgenomen worden van werk en die belangrijke meeting kan eigenlijk niet verschoven worden. Maar toch, de verantwoordelijkheid ligt wel bij de ouders.

Hoe dan ook, laten we hopen dat we de bacillen dit jaar enigszins buiten de deur kunnen houden. En zo niet, dan omarmen we dat ook maar gewoon met verse soep, tissues en Disney films. Als je het zo leest klinkt het bijna idyllisch, vind je niet? 

Meer blogs van Lieve lees je op haar eigen Instagram kanaal @millennialmoeder