Door: Sanne (team Mommunity Breda)
Ik ben door en door koud als ik iets na twee uur thuis kom van onze nieuwjaarsspeurtocht in het bos. 'Vind je het goed als ik even onder de douche spring?' smiespel ik richting Dave terwijl ik een poging doe mijn schoenen uit te trekken. Dave knikt instemmend. 'Ik wil mee!' klinkt er vervolgens vanachter een geelgekleurde Ipad op de bank. Nonchalant haal ik mijn schouders op en nadat het me eindelijk is gelukt die ellendige boots van mijn voeten te schudden waggel ik richting trapgat. 'Wat gaan jullie doen?' twee helderblauwe oogjes kijken me indringend aan vanaf de leunstoel. Dave grinnikt. 'Douchen. Ga je mee?'. Enthousiast veert Fay op en voor ik het weet staan broer en zus al halfnaakt in de gang. Duidelijk. 'Wil jij ook nog mee Dax?' vraag ik aan het laatst overgebleven kind in de woonkamer. Hij schud zijn hoofd. Uiteraard. Op je zevende de badkamer delen met anderen is al een poosje een no-go.
De warme straal water over mijn rug laat me even ontspannen. Even, want ondertussen wordt er bij mijn voeten alweer hard gekibbeld over wie welke badeend als eerste in zijn handen had. Ik sus de boel en gooi een klodder shampoo in de blonde haartjes van mijn twee middelste kids. De uitdaging om dit soort dingen te doen wordt steeds groter nu ik 29 weken zwanger ben en mijn buik het uitzicht naar beneden behoorlijk begint te belemmeren. Dan vliegt de badkamerdeur open. 'Mag zij er ook nog bij?' Fem springt haast uit Dave zijn armen bij de aanblik van onze goedgevulde douche en voor ik het weet staat er nog een bloot lijfje in de thans krappe ruimte.
Ik richt me op ons familiemotto; Genieten tussen de chaos door. En vanuit deze blik kijk ik naar het span op de tegels en die bolle buik daarboven. Nog even en dan wordt deze overvolle ruimte nog meer gevuld. Lijflijk, maar vooral met liefde.
Comments